Bogusław Szwacz

1912 – 2009

W latach 1931-1937 artysta studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, pod kierunkiem Teodora Axentowicza i Xawerego Dunikowskiego. Zadebiutował wystawą w 1939 roku z grupą „Kapistów” w Krakowie. Współorganizował grupę „Młodych Plastyków” z Tadeuszem Kantorem i Jerzym Nowosielskim, która w 1946 roku zorganizowała wystawę malarstwa nowoczesnego. W 1947 roku otrzymał stypendium na wyjazd do Paryża, gdzie nawiązał kontakty z awangardowymi artystami i współtworzył grupę „Le Surréalisme Révolutionnaire”. Po powrocie do Polski w 1948 roku założył grupę „Nowoczesnych” w Warszawie. W 1954 roku miał pierwszą indywidualną wystawę w Zachęcie, a w 1956 roku kolejną w Galerii ZPAP. Od końca lat 50., stopniowo odchodził od działań grupowych, tworząc własny styl nazwany Ars-horme. W 1977 roku ogłosił Manifest Ars-horme, kontynuując ten kierunek do końca życia. Jego późniejsza twórczość skupiała się na analizie znaków i systemów zapisu, czerpiąc z różnych kultur i alfabetów, tworząc dzieła przypominające filozoficzny dekonstruktywizm i postmodernizm.