Stefan Wegner

(1901–1965)

Stefan Wegner kształcił się na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach m.in. u Władysława Jarockiego i Józefa Pankiewicza. Po ukończeniu studiów przeprowadził się na stałe do Łodzi. W 1931 roku nawiązał bliski kontakt z Karolem Hillerem, Katarzyną Kobro i Władysławem Strzemińskim, którzy wprowadzili go w kręgi polskiej awangardy. Był członkiem grupy artystycznej „Plastycy Nowocześni”, powstałej z inicjatywy grupy „a.r.”. Po wojnie współorganizował Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie pełnił funkcje dziekana, a później rektora. Po wyrzuceniu z uczelni Władysława Strzemińskiego w 1950 roku (za nieprzestrzeganie zasad realizmu socjalistycznego) Wegner został odwołany z uczelni na własną prośbę. Powrócił w 1957 roku i początkowo prowadził wykłady z estetyki. W przeciągu następnych kilku miesięcy Wegner wraz z Jerzym Nowosielski znaleźli się w nowo zawiązanym ugrupowaniu „Piąte Koło”.