Teresa Panasiuk

1938-2021

Urodzona w Warszawie malarka ukończyła studia w PWSSP w Gdańsku pod opieką Krystyny Łady-Studnickiej, a od 1960 r. kontynuowała naukę w pracowni Artura Nacht-Samborskiego na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, uzyskując dyplom w 1964 r. Kapistyczna „gra barwna” nauczyciela na trwałe ukształtowała jej twórczość, opartą niemal wyłącznie na kolorze. W latach 1964–1968 była asystentką Jana Wodyńskiego, a w latach 1974–1979 kierowała Galerią Sztuki Współczesnej „Krzywe Koło”, wprowadzając do niej nowatorską abstrakcję. Od wczesnego „malarstwa materii” przechodziła ku radykalnie zsyntetyzowanemu pejzażowi: pozbawionemu figuracji, zdominowanemu przez wertykalne pola pigmentu, w których rozświetlona linia horyzontu i wielowarstwowe prześwity budują iluzję migotliwej przestrzeni. Od połowy lat 70. konsekwentnie stosowała format pionowy, badając meta-zjawisko przenikalności światła i nieustannie zmienne gradienty barw, uznawane przez nią za główny nośnik emocji.